Refrein:
Ik kan wel bäöke as ik án âswoensdág daenk.
Ik kan wel bäöke as ik mien laetste glas ienschaenk.
Ik hâld òw nog hieël efkes vâst, dan vat ik mienen aoverjas.
Gìj wet dat ik òw mis, as 't áfgeloeëpe is.

Òp vastelaovesdinsdág trowt Sjeng mit Kuuëb zien Fien.
D'n börgemaester dén hiet Janes, 't is már allemól schien.
Már velt 'r wat te kusse, ziej ik 'r âltied beej.
Die daag mit vastelaovend zien veulste gaow vurbeej.

'n Vastelaovesliefde is toch zoeë gaow vurbeej.
Dat is vur Sjeng, vur Kuuëb en Janes en vur òw en mìj.
Kiek ik òw ien de oeëge, wieët ik wor 't op stöt.
Ik mot 'r nie án daenke, dat dit wer aovergöt.