Refrein:
Ik bin ’n Piëlhazin, halt nie van zeu-eu-re,
dat is mien trots, en dat zal ok noëts betreu-eu-re,
En ik bin moeders mojste, ok uit ’t Venraods land,
en as’t d’r op of aonder göt, he’k haör wel op de tand.
Dus vatte weej mit vastelaovend, enne flinke slok…,
Òlliejde gillie, jao òlliejde gillie, jao òlliejde gillie den van òllie ok?

Ik bin getrouwd dat ziede zoë, ‘ne kaerel haaj ik grif.
Veul vrollie won sjeloers op meej, die han op meej de kif.
Wat was ie knap, mer rakt now duk nog al is ien paniek.
Dat geft toch niks, al nölt ie duk, ik heb toch alt’ geliek.

Weej redde baest os aege wel, laot os now mer begaon,
Weej vrollie kunne op vandaag, os menneke wel staon.
Ik viend ’t mer, ’t is ok zoë, ‘ne kel is duk ’n kruus.
Al bin ik duk de hort op, he’k de boks toch an ien huus.