Refrein:
Jao òzze Wiel is bevánge dur de hets
òs Wieleke, dèn vat nòw zoeë de klets
Zien zwiët dat löpt gâns nor beneej en dur d'n naod wer terug
Ik zaag ’n vlieg wat bántjes trekke aachter òp ziene rug
Jao òzze Wiel is bevánge dur de hets
Òs Wieleke, dèn kriegt nòw zoeë de klets

Vastelaoveszondág zit Wiel beej de sjinees.
Heej kiekt òp de menukaart en zet, doet meej már dees.
Tien menute látter wert zien aete vurgezet,
De servieërster zaej nog zoeë, d’n bord is gläöjend het!
Wieleke, wieleke had toch opgelet!

De groeëten òptòcht trekt en òzze Wiel stöt án de kânt,
Òpaens daor kriegt de prinsewage 'ne kepotten bând.
Wiel dén springt nor veure, en ruupt: ‘Jònges stop!’
Vat mar 't reservewiel, dan höf ik ‘m wel òp.
Wieleke, Wieleke mit zieëne roeëje kop.

D’n aovend is ten ejnde, en weej wille gaer nor huus,
'nen Taksie ángehâlde, brengde geej òs efkes thuus.
Mit twelf man d'r ien, de wage puulde uut,
en Wiel den zit gâns platgedrukt veur tigge de ruut.
Wieleke, Wieleke kiek nòw toch ‘s uut.