Ônder d'n hemel van Flujas, dao klop ein hertje zoë jônk.
En ut deint en ut dans in einen tritspas,
as de bein, as de bein van ein maedje zoë jônk.
En ut deint en ut dans in einen tritspas,
as de bein, as de bein van ein maedje zoë jônk.

Och Venlo, och Venlo, de bis wiej ein vrouw,
zoë luimig, zoë grillig, zoë bliej en zoë trouw.
En altiëd, altiëd steit te veur ôs klaor,
zoë jônk as ein maedje met ein lint in ut haor.