In veurbéj gevlaoge jaore, noom me, och, ge wet wie 't geit.
As de leefde woord gebaore, nao de Floddergats de pleit.
Auk ôs letste generatie kint det sträötje door en door.
En ze vônd dao dök relatie, in 't duuster béj 'n moor.

Refrein:
Idder makde gaer ein präötje, in die alde Floddergats.
In det ech gezellig sträötje, in die Flodder-, Floddergats.
En me kösde dao zien bruudje, waal ein stök of hônderd kier.
Det is now in eine flats, gedaon in de Floddergats.

Maar dit is alles verdwene veur 't minnend naogeslach.
Niej lantaere zien now verschene, wao me vrueger 't bruudje brach.
En verdwient zoë oet ôs stedje straks ôs alde Rue Floddére.
Hiël 't vreuger trouwe Hetje, ging dezelfde kant al haer.

Venlo's aldheid geit verdwiene, al 't moeie geit now weg.
Nieje straote gaon verschiene, en det vinde wéj zô'n pech.
Want we halde van die dinge, van dae gooie alte tied.
En we gaon now same zinge, hiël d'n ozel jao ten spiet: