Refrein:
Zeg ette van dat pedje,
Zoeë as dat daor toen laej
Al was ’t smaal en duuster,
Daor voonde òwwen draej
Dor wier wat áfgesmiespeld,
Geknoeveld ie de heg
Dat waar ’t âld smaal pedje;
Dat is vur âltied weg

Ien láng vervloge dage
Wied vur dat ik bestoond
Waar ieën pláts ien òs Venroj
’n Sòrt van hell’ge groond
Beej licht nie duk betreeje
Már saoves des te mieër
Ge zágt ‘n jòng mit megje
Soms mieër as ieëne kieër

An ieëne kânt de hegge
D’n ând’re kánt ’t veld
Dor viel ’t urste muul’ke
Ze wieren nie geteld
Zoeë is ’t bìj veul begònne
Mit sterrelicht en maon
D’n urste schreej nor trowwe
Dén wier daor duk gedaon

Ziej ik nòw òp de Singel
En loeëp òp ’t trottwaar
Dan daenk ik nog án vroeger
Hoe stil ’t toen nog waar
De musse zien gebleve
Die jaagde zoeë nie weg
Már weg is wel mien plekske
Mien plekske ien de heg.