't és vastelaovundj en 't vruusj weer,
't és stêrveskaod heej oppe straot
Mien hert weurtj toch wul gaw verwermtj,
doeër maegtjes dânsendj inne maot
Ich wil di-j Wieërter bleumkes hebbe,
allemaol vör mich allein,
ich zoeëj mét alle wille trawwe,
jao tegeliêk, neet ein vör ein

Refrein:
En saoves de stad in,
vastelaovundj in Wieërt
Alle maegtjes e muulke,
des toch hieël neet verkieërdj
De tênt aan 't fieëste tot deep inne nacht,
ich bin verleefdj jao,
weem haaj det noow verwachtj

Met vastelaovundj gaon vae trawwe,
de statterkêrk zitj al vôl
Alle maegtjes zeen vör mich dao,
ich gaon komplieët uut miene bôl
Vae sloête aan beej d'n optocht,
trékke ouch hieël wat bekiêks,
dae broêdegom mét 1000 bruûdjes,
'ch veul mich as de Prîns zoeë riêk