D’r zeen 20.000 maedjes, mer nemes zoa es dich
Broen haor en broene ouge, doe dènks sjus zoa wie ich
Doe allein wets wae ich bön, doe sjtels mich nieët teleur
En ouch al wurd d’r ‘ns gesjólje, doe wis mich neet de deur

Refrein:
Dus noe dènk mer neet, det ich dich laot gaon
20.000 maedjes, mer dich ken ich neet laote gaon

Zoan twintjig jaor geleeje, zoog ich dich toen veur ’t ieës
Doe leeps in ’n minirökse róndj, doe gings te kieër wie ’n bieës
Ich dach die wil ich höbbe, die meid die wurd van mich
Ich leep toen nao dich toe en zag: Hie sjtaon ich

En twintjig jaore later, en twintjig kilo zjwaorder
Twieë kènjer gebaard, det ging van zelluf, ‘nne aope haard
En al die lüüj die kieke, nao dien dikke, dikke reet
Mer det kan mich gaar niks sjaele, want doe bös nog ummer bie mich

En wat euver twintjig jaor zal zeen, det wèt noe nog nemes
Gries haor of kaal of get angesj; ‘t maak toch gaar niks oet
Allein mer die twieë, kibbelend, mer altied same
Loupe ze handj in handj, door de boesj