Noow luuster good waat ig ôg zeg, ind vurrige ieuw is 't ôntstaon.
De kroege laeg, de minse weg, de meiste zien op reis gegaon.
Zoë ging det vaerder, jaor nao jaor, maar ikke ding d'r neet vandoor,
en bin as einzelgenger heej gebleve.

Refrein:
2011 - Ik bin de nieje prins, ik bin de ganse raod.
D'n optoch bin ik ouk, en staon ik langs de straot,
dan speul ik muzikant en bin ik mien publiek.
Ik lach en bäök as kloon, det mak mich gans allein uniek.
2011, Vastelaovend bin ik zelf.

As kind zong ik veur eine cent, van deur nao deur mit vuuël plezeer.
en waas mit niks allang content, want ik zông alle leedjes gaer.
Noow zegge ze haos euveral, daen dwaze is 'n raar geval.
Waat vruuger waas, zoë zal 't noeit mier waere.

Ein volksgebroék, 't is veurbeej, 't dook det veel nao doèzend jaor.
Ik veul d'r mich mei dreuvig beej, vergankelikheid velt altiéd zwaor.
Ôs maske leet noow in de gäöt en nostalgie klink oét mien (s)träöt.
Ik zông, umdet ik wakker schrôk, dit leedje.