Wie ein opgetuug mamzèlke, sjteit mien abbelekouebuimke,
bluiënd, in zie vruigjaorsklèdje, lachentaere in den hoof.
Waat et, in zie danstoilètje, roozig-b1uiënd, dao òntrèntj kump,
maak et - laot et ongewild zeen - onaanzeinlik, graauw en graof.

Lachend sjtraolt et veur oos ouge, om mer neit te laat te kòmme,
Sjtèlde 't, in de vruige mörge, zich te prònk op sjtaonde vout.
Ai, es sjtrak de paere bluië, de eppel zich op 't Mei-fees vruië,
keus mie buimke 't zich beruië, dat et zich zoo haet gesjpoud.