Breujende zôn, Sahara-geveul,
'k stap oét d'n trein, allein mien iés is nag keul.
'k Kiék um mich haer, de zôn die schiént rech,
op mien gezich en d'n trein dae riét weg.
Oét 't staasjon, links nog ein hoés,
rechs nog ein winkelke, neemus is thoés.
Neemus op straot, 't heits van d'n daag,
de hitte bevingk mich en alles wuurt vaag.

Refrein:
Alcantara, Godvergaete plaetske,
in 't midde van nörges, in de Middellandse Zieë.
Alcantara, Godverlaote plaetske.
Bin ik heej waal örges, en kom ik oéts nog wieër ?

Waat doon ik heej nog, maffia-gaat,
schouders verbört en mien tiesjurt kletsnaat.
De waegkès zien stil, 't spoëk euveral,
de zôn lok mich steeds wieër in de val.
Nörges waat schaduw, ik strômpel maar door,
mien liéf rup um water, ik veul mich zoë goor.
gen kroeg en gen pomp, och haos val ik flauw.

Maar dan in de vaerte, met ein fles beer,
op enne stool, enne dieke meneer.
'k Zeg: ' Skusie sinjore, informazione:
Aqua o birra o watermelone ? '
Hae luút enne boer, en sluúp röstig door.
De straot löp heej doëd, ik staon veur ein moor.
Ik dreij mich weer um, kiék rech in de zôn.
Det takke-ind truuk nao det pokke-staasjon.

Idderen trein, dae riét heej veurbeej,
zellufs d'n stoptrein van kwart euver dreej.
Geliék det ze hebbe, al klink 't waat zoor,
waas ik masjienis, dan reej ik auk door.
Intelik dan, viéf oor gewach,
op perron 2, d'n trein van 10 euver 8.
Gauw spring ik d'rin, neemus stap oét.
Ciao Alcantara ! Ik kots door de roét !