Refrein:
Annelieske luuster, ik staon heej in d'n duuster,
ik zeen dich op dien kaemerke, 't lempke brandt.
Gangk noow nog neet slaope, maak dien raemke aope,
ik staon heej op 't stuupke aan d'n euverkant.
Laot dich nog ens zien op diek balkin-un-ke,
al is 't in dien doordewaekse pie-pa-punke.
Annelieske leeve, waorum zoëlang gebleve,
kump d'r nog wat van ônderdehand.

't Waas veurgisteraovend wies middernach,
toen stônd ik veur 't hoês van Annelieske op wach.
Het woel mich neet miër en ik heeld zoë van um,
ik reep waal hônderd kiër met zaachte stum.

Jewaal, gisteraovend toen waas 't raak,
maar wie 't mich bekwaam, det is ein andere zaak.
Het goeide mich bloome oêt leefde misschien,
daen bloomepot deej mich aevel pien.

Noow waag ik vanaovend nog ens de kans,
ik heb wel ennen bluts maar mien leefde is nog gans.
Ik zing met dem door-slaag dan op miene kop,
dao ben ik weer ik gaef ut nog neet op.