Iech staon al 'ne langen tied, altied op dezelfde plek.
Iech bin dao ouch noets vaan weggewees, dat waor mesjiens neet ins gek.
De jaore krope aon miech veurbij, mèt zien gooj en z'n slechte tije.

Iech bin die auw Maosbrögk, boe toch haaf Mestreech op löp.
Iech haw miene pókkel op, veur uuch hei Mestreech.

't Water sjuimp al jaore laank, vaan Frankriek nao eus stad Mestreech.
En es 't saoves weer duuster weurt, sjint op miech 't maonleech.
Dèks genóg deit miech de pókkel pijn.
Meh, daan dink iech, iech staon neet allein.

En weurt 't weer veurjaor en 't water hoeger kump,
daan dink iech bij miech: ach leve God.
Noe krieg iech ouch nog 'n nate vot.

Lang geleje stoont iech gans allein.
Meh die tijde zien noe toch veurbij.