Refrein:
Speul balalaika, speul nog ens det leedje.
Speul balalaika, nog ens die melodie.
Speul balalaika, veur mich en veur det maedje.
Dan gaon weej springe, danse en zinge,
kriege weej grand l¢amour en drinke roeije wien.

Vol extase op de poesta, danste Doenja in de aovend zôn,
op ut ritme van de balalaika , nemes dae um euvertreffe kôn.
Zien bewaeging , zien expressie, in det losse zand,
brach mich gans van miene wap aaf, en ik noom um beej zien hand.

Doenja keek mich in mien auge en ut smiespelde waat in mien oer.
Beej de klanke van de balalaika, zônge alle manne toen in koer:
'Héja, héja, héja Doenja, dans nog eine kier'.
Doenja kwaam weer in extase en weej schriewde maar um mier.