Es ich wandel door de lingelaan,
veurbiej de meule van Kastjteel Sjaloen,
zeen ich van wiejts al de Drie Beeldjes sjtaon
en dan dink ich: 'wat is dees sjtreek toch sjoan'.
O wie vredig sjtruimt dao oos leef Geul
langs de weije en bösjrand bie Genhoes.
Dan bekruup mich ein mystiek geveul
es ich aankom baove bie de Kloes.

Es ich zit dao op 'n eike bank,
heel deep verzonke, wie in ene druim,
zeen ich de kloezenaersj gaon al ewe lank
in d'r sjeeëm van de beukebuim.
O wie hemelsj is dao toch die sfeer
en wie zuver klink d'r voagelzank.
Daorom maak ich nog waal doezend keer
nao de Kloes d'r Sjaelsbergergank.

Refrein:
Dao bie de Kloes, dao baoven op d'r Sjaelsberg
heersj nog die sfeer van rös en romantiek.
Jao bie de Kloes, dao baoven op d'r Sjaelsberg
zint de natuur en 't landsjap zo uniek.
Wat kin ich dao mit volle teug genete
van alle prach en sjoanheid van dees sjtreek.
Dao bie de Kloes, dao baoven op d'r Sjaelsberg
veul ich mich bliej, tevreje en heel riek