Refrein:
Bij diech, jao, bij diech wèl iech zien es de nach,
veur diech aof en tow kaajd en te duuster is.
Bij diech, jao, bij diech zal iech zien en iech wach,
mèt diech tot aon ‘t mörregeleech.
Iech haw al zoeväöl jaor vaan diech, iech wèl diech alles geve.
‘t Sjoenste vaan mie leve is samezien mèt diech.
Bij diech, jao, bij dich wèl iech zien es dee lach,
weer versjijnt bij ‘t mörregeleech, op die leef geziech.

Gelök, jao, gelök is wie leech vaan de zon,
wat us leve verwermp, meh ouch sjaduw gief.
Gelök, jao, gelök vint bij leefde de bron,
in d'n iewege struim vaan d'n tied.
De waors altied zoe good veur miech, höbs miech zoeväöl gegeve.
‘t Sjoenste vaan mie leve is same zien mèt diech.
Gelök, jao, gelök is veur miech ederen daag,
dee us twie in verbintenis.
Iech haw zoeväöl vaan diech, ‘t is altied zoe gebleve.
‘t Sjoenste vaan mie leve is samezien mèt diech.

Bij diech, jao, bij diech wèl ich zien ederen daag,
um te leve mèt diech en same te deile in leef en leid.
Bij diech, jao, bij diech zal iech zien ederen daag,
um te deile eus leef en leid tot in iewigheid.
Jao, jao, leef en leid tot in ieuwigheid.
Jao, jao, leef en leid tot in ieuwigheid.
Bij diech.