Refrein:
Blauwe auge, moeie neus, unne leuke lach om diene mondj.
Det waar alles woar mien leefde veur dich veur stond.

Kearske, bloome, volle moan, loat os noe maar wieer goan.
En un lekker gleaske wien d'r biej, det maak mich zoe blie.
Veur twieje same in de trein, lekker same doen biejein,
door os durp en door t' bos, zoe is t' begos.

In t' streu of in t' graas, deeje of det d'r nemes waas.
Leete os den neet mier los, en de zon die sjeen op os.
De daag, dea ken neet mier kapot, ich haaj van dich 'och mien God'.
Veur twieje weare same aad, Weltruste... t' is al laat.