Refring:
Wenstoe mar ummer vasteloavend vier kins,
dieng ganse welt dreij daag ee kloonetreffe vings,
dich d'r breuzel noe ins effe van d'r poekel roetsje kin,
daste dinks: bin ich vroeë, dat ich e Limburgs miensjke bin.

Och, kiek toch doa, wat get gevreks, woa is 't mupke da;
um op te vreëte, gluije wiefke, hatatatata.
Good rupsje noa 't eëte, flesjke leëg wat bistoe good;
neet puije in d'r sjottelsplak, mie eeg vleesj en blood.

Sjtrak kumpt 't echte leëve, de blies neet ummer kling;
't is neet ummer sjtuute, 't hat neet ummer zin.
Luu gont get van dich dinke, daste nut bis of juus net.
Loat ich dich da vertelle, die dinke zich mar get !

Dat leëve is neet loeëter stress, doa is och deks d'r sjpass.
Dë is 't sjunste wenste wer ins vasteloavend has:
de zurg die valle van dich aaf, de wurps dich vol d'rdurch.
En noa zoeë'ng serpentinekuur, kriet niëmes dich nog murg.