De kop vol meziek, et hert oeterein,
En dooreweg de kriebel, de kriebel in de bein.
De spaarkas geluchtj, et geldj naogeteldj,
De vrouw gooiendaag, dao kömtj et geweldj.
En zeen die daag dao, ocherm waat e waer
Dao laef ich noe veur, ich zèng toch zoa gaer:

Refrein:
Dat zeen die drie dul daag weer sjout,
Ich doon, ich doon wie eederein.
In Limburg zeen wer neet van hout
Ze kriege, ze kriegen ós neet klein!
En noe (fuut-fuut!) den tuureluut begós
Wer zeen toch onger ós!

Drie daag ging ich draan, toen woor ich de man
Want Limburg is mie landj, dao haoj ich toch zoa van.
De kat is noe weg, de kater is dao
De vrouw is de baas en ich zèk mer jao.
De cente zeen op, de kirmes is oet
Toch zèng ich volop, want det geitj neet droet:
Refrein: