Refrein:
As ich us oeever vasteloavundj nao gon dînke
dînk ich allein nog mer aal lôl
Al mien medaljes poets ich op tot det ze blînke
en de kaffees loupe weer vôl
Nao det fieeste dan kân ich mich waal vergisse
dînk ich esj noow alweer vörbeej
want dae sfeer en det plezeer kan ich neet misse
dao zet ich alles vör opzi-j

Moandje van te vuuere dink ich al 'wat doon ich mich dit jaor aan?'
Droum alleen van fieeste, straks verlees ich nog mien baan
Huuer de hermeniekes spuuele, di-j gedachte maaktj mich bli-j
Wieerter vastelaovundj, dao bin ich al hieel vreug beej

Zoondigmiddug werrum klei-jer aan, op de sîngel eins per jaor
Wachte op de optocht, dao staon ich al vreug vör klaor
Eederein es kaome kieke, reeje minse langs de kânt
Want dae Wieerter boonte stoet es de schoeenste van ut lând