As gekleurde pruke de plejne bezuke
De kéls loeëpe láchend dur de winkelstraot
Wannieër de kâlde wiend de meziek nor òs brengt
Die òs hárte verwaermt ien iedere maot.

Refrein:
Dan zinge weej hej, zinge weej how,
’t is wér vastelaovend.
Van hoeëg nor lieëg,
daor reejt Mie mit ur parresol.

Òs Mie reejt mit ur parresol de Vastelaovend roond
Ien d’n òptòcht òp ur fietske, ‘ne träöt án urre moond.
En is’ie áfgeloeëpe, hit zeej kondisie as ’n paerd.
Dat kumt goed uut, went dornao is ’t fieëst,
òp de Groeëte Mernt.

Òs Mie reejt mit ur parresol de Vastelaovend roond,
Nao d’n òptòcht òp ur fietske ‘ne träöt án urre moond.
Dur de pruke òp ’t plejn zuukt zeej zich enne weg.
Òp de maot van de meziek löpt de fietsenbând leeg,
wat ‘ne pech.