Refrein :
t Zeen die klein momente,
die rake uch steeds weer.
Det bäöke van ’t lache,
die traone van plezeer.

’t Zeen die schoeën gedachte,
die gaon mèj tot nao de doeëd,
Zjuust die klein momente,
make vastelaovendj groeët.

Couplet 1:
Met al eur kameräöj zingendj trök nao hoeës,
De allerlèste oppe bank beej emes thoeës,
Dae kaoje nasi aete dae eur mam al haaj gemaaktj,
Nate oûge kriege beej ’n lidje waat uch raaktj.

Couplet 2:
Stomme kâl verkoupe op de hook van ’t buffet,
’s Mergus wakker waere mette kleî-jer aan in bed,
De ieërste vanne daag oet un glaeske of un fles,
Effe det besef wie gaaf de vastelaovendj es.

Couplet 3:
Es dit noow waat uch raaktj?
Waat vastelaovendj vör uch maaktj?
Paktj dit moment, veertj dit gelök,
En dinktj heej dek aan trök.