Refrein:
Dit is de kroan, kroan, kroan op ’t werk,
zoa gaaf en geweldig, zoa sjiek en volmaak.
De kroan, kroan, kroan op ’t werk,
hie höb ich de richtige sjnaor mit geraak!
Die angere dinger, die waore ouch sjoan,
meh dit is ’t einde, want dit sjpant de kroan,
kroan, kroan op ’t werk.
Hie höb ich de richtige sjnaor mit geraak!

Couplet:
De buutte van Harieke waore waal leuk,
meh zelde kreeg hae zien publiek in een deuk.
Tot lèts op de zitting, toen lukde ‘m dat:
ze gierde en brölde, de zaal dae loog plat.
En harie ging los, hae reep “luuj ich wós
al jaorelang dat ich ’t kós!”

Es sjlagerzänger zóng Jeuke zien leed,
meh zien tekste die houwe ’t ummer net neet.
Tot lèts op kónkoer, toen woort hae nummer ein;
de zaal in extase en de jury in zjweim.
En Jeu zag: “dae zit! Noe höb ich mien hit.”
En de ganse tent lalde mit:

Bie de sjöpping verdeilde ’t Hiërke de sjpraok
euver sjtaeje en leng, tot ’t piepkleinste laok.
En sjuus wie hae dach: “’t is precies wie ich wil”
zag Petrus: “wat is ’t in Limburg nog sjtil…?”
Mit ’n lachend gezich, zag d’n Hièr: “dan laot ich
alle Limburgers kalle wie mich!”