Fossa Eugeniana,
band tösse Rien en Maas.
Me zuut dien alde spaore,
wao ens 't Lingsfort waas.
Ens hebbe aan de Fossa,
wie geej vandaag not weit.
Veur Spaanse potentaote,
vuël werkluuj hard gezweit.

Kanaalbouwingenieure,
die kwame van wied haer.
D'n baas waas Hazepuëtje,
d'n andere Granvaleer.
't Loëngeld det kwaam altied
oet Venlo van de bank.
Zoë heelte die twië baze
d'n bouw dao aan de gank.

Opens dao zach dae'n eine
toet zienen opperbaas.
Laot ôs det geld behalde,
't is neet wied die Maas.
Dae leet zich iers waat nueje,
maar gaof op 't lets toch nao,
en op betaaldaag hoot 't:
't Geld is nog neet dao.

Det woord ein lammentere,
d'n duuvel haolt dich waal,
en eine vlook klônk schrikkelik,
wies euver 't kanaal.
Mit gleuijentigge wages,
wie in de hel zoë heit,
zult geej de grieëf bevare,
altied vermaledijd.

Klamp waas dae vlook verklônke,
woord 't duuster wie de nach.
D'n hemel speejde bliksem
en 't hômmelde mit krach.
Toen kwame door de wolke,
veer hellepaerd dao aan,
met gleuijentigge wages
net op de grieëf op aan.

Veur op d'n iërste wage
kwaam Hazepoët dao haer
en op d'n twiëde wage
dao zoog me Granvaleer.
Ze dansde op eur stevels,
de piet nog in de moel.
Zoë vore dao die smaerlep
hoëg euver berg en koel.

Aan 't Lingsfort kort beej Straole
gaon alde spaore haer,
dao spoëk nog Hazepuëtje
en ouk nog Granvaleer