Refrein:
Want as ik truuk kièk op mien laeve,
Dan bin ik hiel kôntent.
Al is mien laeve gans verwaeve,
Met det ein crusjaal moment.
Daorum vraog ik mich noow aaf,
Zoel ‘t anders zien gegaon,
As ik mich toen good had bedach.
Want misschien had ik d’r waal hiel
wat anders veur gestaon,
In ut laeve,….As ik jao had gezag.
Bij 2e keer refrein:
In ut laeve,…As ik nao had gedach.

Dien lippe hiel ef langs mien wang.
Dae’n aai waas, zoeë ônverwach.
Dien auge die mich waekelang,
Van de wap, hebbe gebrach.
De twiéfel sloog mich oét de schoon.
En dao stônd ik toen rats op de zök.
‘k-Wis neet-mier waat ik meus doon.
Zoeë waas ik van mien stök.

De klink had-se al in de hand.
Dien kôffers, ware gepak.
Mien was had-se al aan de kant.
En ut bed waas opgemak.
de zags “ de kriegs toch nog ein kans”.
En ik had d’r al zoeëvuël gehad.
Maar toch ôntsprông ik d’n dans,
Want toen waas dich ’t zat.