Refrein:
Det Prins zeehn, det Prins zeehn, waat waas 't toch sjoeën.
Men zoot eine kórte tiehd hooëg oppe trooën.
Het ging gauw veurbiej, de herinnering is,
net of m'n van toen aaf nag altiehd get misj,
get hieël fijn waat weg is, al waas 't vernis.

Es kleine jóng wôl hae al Prins zeehn, det leek'm 't sjooënste,
VastelaovesPrins te waere, get anges es klooëntje.
Waat zól d'r mit tae septer sjwejje, het volk aan zien veut.
Joh, det waas veur hem d'n heemel, haos aldaag op sjeut.
Dök waas hae d'r van aan't druime, al sjleep t'r zoeh zeut.

Hae waas verrasj wiej ze hem vrooge het Riehk te regeere.
Hae kan good zien muundje reure, hoof tet neet te leere.
De maedjes loupe mit hem weg, hae is knap, sjterk en groot.
Mitdoon kan d'r este bêste, det zitj 'm int blood.
Deeze Prins dae zal 't make, ouch tae is weer good.