Det stökske Limburgse gelök
Refrein:
Det stökske Limburgse gelök,
det vingdje ins per jaor weer trök
Des e geveul, woeë geine naam vör és
Det geveul és zoeë uniek,
En soonger naam ouch aeve sjiek
En mét vastelaovendj és det manjefiek
Intro:
Mét de vastelaovendj keumtj beej os van alles los
Dan kriegdje det geveul, det laeftj allein beej os
Gae hetj d’r op gewachtj, en maondje aan gedachtj
En noow di-jdage dao zeen, ésj gelök, det nao os lachtj
Couplet 1:
’n Pekske, ’n klekske, wat smînk oppe snoêt
’t kriebeltj van binne, de joeks mot d’r oet
Gae veultj ’t aan eur water, ’t hingtj inne locht
Det stökske gelök woeë dejje lang nao hetj gezochtj
Couplet 2:
Ich huuër êrges tromme, di-j hawwe de maot
En träöte di-j blaoze, meziek door de straot
’t És alweer trök, ich bin ’t neet kwiêt
Ich heb det fein geveul weer, want ’t és noow echt zoeë wiêt
Couplet 3:
Vandaag weît ich zeker ich heb mich neet vergisj
Want dit és waat ich hieël ’t jaor heb gemisj
Gezeuk nao ’n krök, mét zweît oppe rök
Det fieëste van de mergen tot d’n aovundj aan eîn stök
Brök:
Jao, det és zoeë e fein geveul, det edereîn van binne raaktj
Det os heej allemaol gelökkig maaktj
Det bringtj os oppe bein, det zeeje heej metein
Mét vastelaovendj és oos Limburg eîn….Ein!