Heer kaom noe en daan ins bij us door de straot.
V'r lepe daan achter häöm aon.
Heer späölde zien leedsjes, brach euveral plezeer.
V'r stónge te danse veuraon.
En waor iech es keend, soms ins eve verdreteg,
daan keek iech hiel stèl nao häöm oet.
En hoort iech zienen örgel weer koume vaan wied,
daan stoont iech weer aon de roet.

Refrein:
Huur, dao kump d'n örgelmaan, drejt heer aon zienen örgel daan,
touvert heer veur zie publiek, ‘ne wereld vol meziek.
Huur, dao kump d'n örgelmaan, luuster nao zien leedsjes daan,
krijgste veur e muntsje trök, e momintsje vaan gelök.

Iech staon in de straot, boe ich ins bin gebore,
en dink aon die jaore trök.
Wie iech hei es keend, geleef en gespäöld höb.
Iech veul wie miech dat noe bedrök.
‘t Is gek, meh iech mis ‘m, iech moot aon häöm dinke,
wie heer miech altied lache leet.
Meh sleet iech mien ouge, huur iech wie heer späölt,
verdwijnt hiel gaw mie verdreet.