16 buim op 140 veerkantje maeter,
varens, eine viever en veer viburnum struuk.
En as se ins get lekkers wils ruke,
mós se in 't veurjaor komme ruke wie dae Viburnum hie ruuk,
bie ós in..

D'n haof, d'n haof, d'n haof.
Dit veult as 't landj waat ós is belaof.

Achter in d'n haof, dao sjteit 'n benkske.
Dao zitte veur ós zóndigsjmorges mit z'n twee.
Dan loesjtere veur nao 't loeje van de klokke.
Maar ich hoof neet meer, ich baej mit 'n tas thee.
Biej ós in...

D'n haof, d'n haof, d'n haof.
Dit veult as 't landj waat ós is belaof.
Neet te geluive, wie det greujt oet water en sjtaof.
Kiek, wie det hie bleujt, bie ós in d'n haof.

En hie barst van de maerels mit klein maerelkes.
En op häör beurt barste die beester van de maerelestróntj.
En dao zin d'r bie, det zin van die klein, vrekke maerelkaerelkes.
Die sjiete dich veur de peut en kieke dich aan van:
waat löp dae gekke vent hie róndj?.

Biej os in d'n haof, d'n haof, d'n haof.
Die mattiese meine det 't hie aan de maerels is belaof.
Maar zelfs maerelestróntj waert mit 'n bietje water weer sjtaof.
Mesjien det 't daoróm zo bleujt bie ós in d'n haof.

En aaf en toe dink ich: waat is dit toch 'n versjrikkelik sentimenteel liedje.
Jóng, doe waers aad, noe geis se ech te wied.
Maar dan loup ich dao en dan zeen ich zo get wie 'n sjtom vergeetmenietje.
Dan wil ich dao euver zinge, det mót ich toch in 'n liedje kwiet, euver...

D'n haof, d'n haof, d'n haof.
Dit veult as 't landj waat ós is belaof.
Neet te geluive wie det greujt oet water en sjtaof.
Kiek, wie det hie bleujt, bie ós in d'n haof.

D'n haof, d'n haof, d'n haof.
Veur höbbe al van Hedelfingers toet waem-wit-laof.
En det greujt hie allemaol zo maar oet water en sjtaof.
Kiek, wie det hie bleujt, reuk wie det hie greujt, bie ós in d'n haof.