In d'n oertied, och geej wet nog waal, dao leep op zekere kiër,
ennen oermins door 't Neanderthal, en dae had 't haos neet miër.
Hae brölde blie: 'Ik heb gooj zin, umdet ik gennen aap miër bin'.
Op de heuk veer puët en van veur zô'n snoet, det zoog ouk gaar neet oet:

Refrein:
Aoh, waat is det fijn, aoh waat is det fijn,
baovenop zit ôzze kop en ônderaan de bein.
Aoh, waat is det fijn, aoh waat is det fijn,
waat zitte weej toch moei inein.
Zoot alles aan d'n andere kant,
dan stônde we op de kop en lepe op de hand.
Aoh, waat is det fijn, aoh waat is det fijn,
en ôs vel det hilt d'n boel beejein.

In de rimboe waas van alles zat, ut waas, allein maar zaak,
wae d'r hônger had, dae schoot zich wat en ut leefste auk nog raak.
En wie det geit, zoë half gekleid, jao, det det die, dan auk nog steit ?
Uig det vel, heb geej, det nog neet gezeen ? Det hông wies op zien kneen: