't Waor in 't kaffeeke en veer hadde hiel gooj zin.
Al mennig gleeske hadde veer gehad.
'n Ganse bös gezèlligheid kaom ouch nog in.
D'n ober zag: 'Hei zien lui zat'.
Toch bleve ze mer duie, tot alles binne waor.
'n Eder stoont te kieke, pans aon pans.
Toen sjriewde eine krachtig, ze luusterde aondachtig.
Heer gaof 't teike veur de tegeldans.

Refrein:
Knik 's door de kneje, knik 's door de kneje,
knik 's lekker door de bein.
Dao kin diech niks gebäöre, dao kin diech niks vaan sjäöre,
't deit diech gaar gein pijn.
Knik 's door de kneeë, knik 's door de kneeë,
knik 's lekker door de bein.
Wee neet mèt wèlt danse, dee heet gein kanse,
dee steit dalik hielemaol allein.

Nao twie oor tegeldanse waor ederein zoe meuj,
gezèlligheid waor bijnao oetgeblös.
D'n eine, dee had doors, de aander had kaw veuj,
veer lepe nao de lèste bös.
't Waor miech dao 'n drökde, gezanik en sjagrijn,
de bös die zaot us eigelik get te strak.
Toen sjriewde eine krachtig, chauffeur dee voont 't prachtig,
d'n tegeldans dee woort weer opgepak