Refrein:
Doe bis mie breumeltje, leeve sjats.
Van alle kloone hei, jees doe miech richtieg an et hats.
Doe bis mie breumeltje, iech pluk diech aaf.
Kom, los diech puutsje, mit ee kirchroa alaaf.

De ieëtsjte kier, dat iech diech zoog, dat woar mit vasteloavend.
Opens houw iech diech in et oog, et woar der ieëtsjte oavend.
Dienne roeë monk laachet miech aa, iech woar in ens verloare.
Vier hant jedanst en sjpas jemaat en toen han iech jezaat:

De letste kier dat iech diech zoog, woar och mit vasteloavend.
Opens woar's doe miech oes 't oog, et woar der letste oavend.
Ich han noch sjtonde lank jezoeët, mar koeët diech nit mieë vinge.
Et woar jedoa, et woar verbei, iech koeët alleng noch zinge: