Refrein:
Weej gaon door diek en dun, det doon weej noow al jaore.
Want waat d'r auk gebeurt, weej zien ôs noeits verlaore.
De waereld dreijt maar door, maar weej, weej bliéve beejein,
en zinge ôs leed, van gelök en verdreet, en gaon wie einen trein.
Door diek en door dun, dao geit 't toch um, det mak 't laeve fijn.

Och minse, weej hebbe ôs nuédig in 't laeve van tiéd tot tiéd.
Al wuërt d'r auk waal ens gestraeveld, weej wille ôs toch neet kwiét.

Weej zette de bleumkes dök boéte en zinge: Wao gaon we haer ?
Kefeekes wao stumming d'r in zit, die zien ôs noeits te vaer.

Gaon weej dan ôs vrindschap beklinke, in ôs Venlose stamkefee,
mak Bachus 't ein eurke later, det huért d'r beej ôs zoë beej.