Refrein:
Hei kunte, hei kunte, hei kunt d'r Kunta Kinte,
d'r Kunta Kinte kunt oes Timboektoe.
Hei kunte, hei kunte, hei kunt d'r Kunta Kinte,
d'r Kunta Kinte zeet: 'Jawattanoe'.

Jawattawattanoe, jawattawattanoe.
Jawattawattanoe, jawattawattanoe.
Jawattawattanoe, jawattawattanoe.
Jawattawattanoe, jawattawattanoe.

D'r Kunta Kinte hauw zes vrauwlü, en doamit woar heë vroeë,
mar wie 't ziech d'róp aa koam, wós heë nit wat tse doeë.
't Ieësjte dat jong nog waal, 't tswaide minder jód,
't dreide de kneuf al aaf, 't veerde ram kapot.
't Vunnefde en 't zesde, dat kroog heë nit mieë kloar.
Die moeëte da mar waade bis 't nieëkste joar.

D'r Kunta Kinte hauw zes vrauwlü, besjtimt óch jinne prul,
mar zes kier ing sjweiermam, dat woeëd 'm doch jet vöal.
't Ieëjste d'r berg eraaf, 't tswaide dynamiet,
't dreide ónger wasser, 't veerde 't köpje kwiet.
't Vunnefde en 't zesde, dat kroog heë nit mieë kloar.
Die hat heë da mar i-jevroare bis 't nieëkste joar.