Refreng:
Iech han bauw d'r letste tsents versjnuutst,
en poeffe kan iech nit.
Iech han bauw d'r letste tsents versjnuutst,
en poeffe kan iech nit.
Ee, tswai, drei, veer, vunnef tsents,
wievul iech noen besjtelle ken.
Ee, tswai, drei, veer, vunnef tsents,
dat is toch nit mieë sjun.

Iech han ‘t janse joar jesjpaard, went de vasteloavend kunt,
en hónged kier han iech ‘t jeld jetseld.
Iech han jiddere tsents verwaard, wail die zoe vul weëd nog zunt,
wenniegstens, dat hat me miech vertseld.
Mar wie flod bin iech die tsents-jer kwiet,
an d'r wieët deë ze allenui toch kriet.

‘t Jeld is flot d'rdurch jejaagd, is de vasteloavend doa,
en platzak viere kan noen eemoal nit.
Mar dan weëd toch nit jeklaagd, doa weëd ee dink aa jedoa,
en noa de tieëk jeet mienne sjrit.
Mar d'r wieët zeët: 'Doe kries jinne kniet.
Doe kries nuus, bis doe dieng tsents-jer kwiet'.