I Limburg is 't jruëtste fes, 't fieës van Carnaval.
Mit i Venlo boerebroelof en i Bóches klonebal.
Vuur drinke Wieckse Witte, ee Elske of ee beer,
ing wieëtsjaf of de káffee, iech kom doa eëve jeer.
Wen iech dan bin jon sjtappe, mit ing Geleënse blom.
dan heësjt 't bij 't absjied,' hojje, ich kom oet Lomm'.

Refrein:
dag tsezame, gooien daag, iech bin d'r Wiel
proat dialek en kal och plat, bin Limbofiel.
Iech veul miech thoes in Keuningsboesj,
bin heem op Heëlehei.
Wen Limburg jet tse viere hat, dan is d'r Wiel d'rbij.

de wichter zunt va Wieërt, de poete va Kaalhei.
i Kirchroa wieëst der breedloof, i Beesel heesjt dat prei.
Jans Sjilvend lieët de geet umhoeëg, Remung hat zienne Uul,
de 'R' die rolt bij Berg eraaf, de Völser naas heesjt tuul.
't Maat nuus oes woavaan-ste kuns of dat ste wirks of woeëns,
mit al die zingende klanke is Limburg op zie sjoeëns.

wie sjoeën os Limburg is, dat huër-ste ummer weer,
va Vallekeberg bis Arcen, va Venray tot in Heer.
Dat zient vuur och mit carnaval, 't fesje van d'r jek,
Jidderinne zingt dan leedjes in zie eje dialek.
d'n ene zeët 't lank en breed, d'r angere plat en kót.
Wen vuur os mar blieve versjtoa, da jeet 't Limburg jód.