Ut was carnaval en paar jaor terug, 'k was net zestien jaor,
vur het urst mit groëte minse mit, jao, het is echt waor.
Terwiel ik nog zo'n klôtje was, huur der nie echt bej,
kwaam ik her tege ien de kroeg, ik zaag ur en zej, zej zaag mej.

Zej kwaam urges uut het weste, was hier den urste kier.
's Woensdags zuj ze wer vertrekke, hiel wiet van hier.
Dizze carnaval, den was vur os, blieft mej vur altied bej.
Wej zien die daag voluut gegaon, ik mit ur, en zej, zej mit mej.

Refrein:
Drie daag gekust en gedanst,
drie daag gezope, gesjanst.
Ik hiel van ur en zej van mej,
maar al dat moje ging snel vurbej.

Ik heb her nog geschreve, ik heb her nog gebeld.
Dor is het bej gebleve, drie daag same gedaelt.
Duk denk ik bej mien aege, wat zuj ik ow ger zien.
Iedere kier mit vastelaovend duut mej dat, verrek, verrekes pien.