't Loog daor stil en vredig, verslage, op bed,
gebraoke, zonder leefde, einzaam in 't hert.

D'n daag bleef duuster, gen zon die veur um scheen,
grauw waas de kleur, de kleur die neet verdween.

Ze woel zoe gaer vlege door d'n hemel van geluk,
maar gen vleugels greujde, d'r kwaam gen geluk.

D'n daag bleef duuster, gen zon die veur um scheen,
grauw waas de kleur, de kleur die neet verdween.

Refrein:
Toch greujde d'r vleugels, die vloge met um weg.
Neemus dae zoog 't, neemus vloog met.
't Vloog, gebraoke, lanksaam naor 't leech.
Ein vluch vol haop, die 't laeve achter leet.

D'n daag bleef duuster, gen zon die veur um scheen,
grauw waas de kleur, de kleur die neet verdween.

Noow leet 't, stil en vredig, gebraoke verzet.
En de zon, de zon, de zon schient op zien bed.