Iech moot mèt 't Ziesjoem! De wereldzie op, zal maondelaank roond mote vare.
't Maak miech verdretig, angs spook door de kop, die oonrös kump neet tot
bedare.
En zeen iech diech kriete, daan deit meich dat pijn.
Meh sjattepie, iech kom toch trök, want in mien gedachte dao zeen iech diech al
stoon wachte op miech bij de brögk.

Vare veer langsem langs 't parrek, d'n oeverwal zien veer weer trök.
Steis diech te wachte op 't Welke, dao aon de voot vaan de Aw Brögk.
Vare veer langsem langs 't parrek, sjriew iech 't oet: 'wat e gelök'.
Godzijdaank, nao hiel lang wachte, zien veer weer in Mestreech trök.

Iech staon aon de reling en loer oet op zie, 'n traon rolt miech euver mien wange.
't Is gek toch, iech haw haos mien zinne neet mie, al bin iech toch neet zoe'ne bange.
Iech sjravel miech ein sjoen gedachte bijein, iech druim euver diech in Mestreech.
Zoe haw iech miech bès wel tot toes op de bein, gloort wied aon d'n einder get
leech.