Refrein:
Zón men wie ós,
die make ze neet mieër.
Zón men die zuuse nog mer zelje.
'Gae zeetj de lètste': zag oze leeve Hieër.
Gae zeetj echte vastelaoveshelje.
Want mèt ós
Jao, jao mèt ós
Mèt ós is 't allemaol begós
Jao mèt ós,
Ómdet 't kós
En gae, 'kóm fieëst noe mèt mèt ós.

Weróm is nog noeëds ein fieësje begós
Zónger uch, zónger dich ?
Det blieve miense vraoge mèt ein fronzendj gezich.
Mer die vraog is neet aan mich.
Wae zjwiege den en lache get en gaeve echt niks pries.
De code blieftj geheim, daovan zeen wae 't bewies.

En sjtaon wae weer as lètste aan de tap.
Den huuerse keihel oze pap: 'Ei manne, woeë höbse det vanne !?'

En gaon wae op sjtap mèt de ganse kompenie
Neet te lang, geine tied.
De eine geit te vreug nao hoes de angere op tied
Mer men wie ós, raakse neet kwiet.
Begóste in de mörge mèt ein sjoeëne kompenie.
Noe's ederein nao hoes en noe zeen wae nog mèt drie.

En sjtaon wae weer as lètste aan de tap.
Den huuerse keihel oze pap: 'Ei manne, woeë höbse det vanne !?'