Kheb waeke gewach, kheb waeke gespaard,
kheb waeke de leedjes gezônge.
En now is ut euver, mien tesse ziën laeg.
En weg is de lôch, oët mien lônge.

Ut letste waat ik nog wil zinge misschien,
ís det ut weer haos vastelaovend meug ziën.

Refrein:
Want euver ein jaor, staon we weer heej.
Ein jaor allein.
Jao, det kin vlege, tis zoë veurbeej.
Veur we ôs misse, ziën weej weer beejein.

Kheb lang môtte zeuke, maar gister heb ik
in Venlo de leefde gevônde.
Wie ech ut ouk veult, in dit deil van ut jaor,
is leefde aan dreej daag gebônde.

Dus wachte we gewoën op de vo-le-gende kier.
Wies dan en veurluijpig zeen weej os neet miër.