Refrein:
Geef miech klaanke, geef miech meziek,
zachte toene, sjoen wäörd, zeute melancholie.
Daan straol iech, wiej 'n kinneke zoe riek,
zing mien leed, zweef op dees melodie.
Geef miech klaanke, geef miech meziek,
daan zing iech vaan vreuger of wat kaume geit.
Iech veul miech de keuning te riek.
Geef miech klaanke, geef miech meziek.

D'r zien vaan die dóäg, zónder vööl gelök.
Wat-ste nuudig höbs, is get steun in de rök.
de struukels euver eder hindernis.
Daan zing iech dit leedsje, kóm d'r bovenop,
en klim iech vanzellef weer hoegerop.
Zachte toene, sjoen wäörd, zeute melancholie.
Iech zweef, op dees melodie ...

Iech zing euver leefde, druim vaan romantiek,
wring miech door de boch veur dit stökske meziek.
Zing euver 't leeve, jao euver us twie.
'ch Combineer realisme mit fantasie.
Daan bin iech gelökkig, dènk hiel-hèlop,
en spooj miech nao diech, halseuverkop.
Zachte toene, sjoen wäörd, zeute melancholie.
Iech zweef, op dees melodie ...