Refrein:
Gelaen, wie 't is, Gelaen, wie 't waor, zoa is 't mich biejgebleve...
Gelean, wie 't is, Gelaen, wie 't waor, zoa is 't mich leefgebleve...
Al is ouch d'n tied hiej neet sjtil blieve sjtaon,
doe zuls mich altied aan mien hart blieve gaon.
Gelaen, wie 't is, Gelaen, wie 't waor, zoa blif 't mich ummer leef.

Es ich 'ns laup door mien sjtedje Gelaen,
dan kómme herinneringe...
Dènk ich 'ns trök, wie 't vreuger hiej waor.
De veljer, 't kaore, 't veë.
De paedjes, d'n taore, 'n auw boerderiej.
Et heuërde d'r allemaol biej.
't Waor hiej zoa angesj, zao röstig en sjtil.
Wo ich gaer aan trökdènke wil...

Es ich dan noe door mien sjtedje 'ns laup.
Nao al die verangeringe...
Zeen ich wat al dae 'veuroetgangk' ós brach.
In deze moderne'n tied.
Winkels en hoezer, flats, industrie.
't Heuërt d'r noe allemaol biej.
In alle sjtraote is drökte, verkeër.
Toch dènk ich dan ummertoe weer...