Refrein:
Iech höb toch zoe'n gooj zin, umtot iech diech noe kin.
Iech zing de gansen daag,
De loch is hiemelsblauw, iech daon gein oug mie touw.
Kom, geef miech 'ns e muilke, es 't maag.
Iech höb toch zoe'n gooj bui, zing eder oor opnui.
In jaore voolt iech miech nog noets zoe good.
Mer wat miech noe gebäört, daoveur höb iech gein wäörd.
Tot miech dit zjus vendaog mèt diech gebäöre moot.

Iech loup de gansen daag weer zingend euver straot.
De vleugelkes, die fluite al in de maot.
Iech huur en zeen niks um miech heen,
zoegaw iech diech weer höb gezeen.

Iech weet vaan gekkigheid neet mie wat iech nog daon,
m'n kleier trek iech binnensteboete aon.
Mer jeh, iech zègk mer bove al,
gebäört gelökkeg euveral.