Jacoëbes dae ging taege wil en dank,
ongekös en waal ziene laevesgank.
Hae woel waal ein vrouw maar hae kreeg gen beet,
want dae goojen bluts, dae dach: det dörf ik neet.
Op zekeren daag had hae mood genog,
had hae zich ein nette dame oètgezoch.
De häörkes gekeimp en 't snörke getoep,
stônd hae met de bloome op de stoep.

Refrein:
Goojendaag, goojendaag, goojendaag,
och juffrouw, as ik och ens vraoge maag.
Goojendaag, goojendaag, goojendaag,
had gej gaer eine man van 't baeter slaag.
Dan kiëk ens efkes hea, want ikke ben nog vreej,
en ik bin de ware Jacob.
Dan kiëk ens efkes hae, want ikke ben nog vreej,
en ik bin de ware Jacob.

Jacoëbes dae vond det is lang neet gek,
ein deftig hierehoës is genne kattendrek.
Hae trok aan de bel en hae keek hiël zeut,
en dach, die nette dame haet wat aan de veut.
Hae doch det die juffrouw nao onder kwaam,
toen reep die gans van baoven oët de zölderraam:
' Wach maar wies woensdaag de schölkskesdaag,
as ik van mevrouw nao boëte maag ! '

Jacoëbus, dae is nao de Prins gegaon.
Gej zeet um mit de ploëte aan hae veur och staon.
En zuk d'r ein maedje ein gooj pertie,
hej is dan det lötje oët de lotterie.
't Is ongehuurd, des te zegge kins,
des te mich beslis um op te schete vins.
Now gaer dan of neet, as te dan maar wets:
ik vraog 't veur 't aller-allerlets.