Alemaol veur nieks, allemaol veur nieks,
ich krieg 't allemaol veur nieks.
Kiek de veugel vlege, ruuk de bloome ruke,
ich krieg 't allemaol, allemaol veur nieks.

Ich hoof nieks te betalen as de blome bleuje gaon.
Ich kreig geen elektriesraekening veur de zón, of veur de maon.
En dae maerel (dae oet mien haof) flöt zien fladderkienjer groot.
As ich 'm vraog waat det det koste mót, zaet hae mich: 't is waal good.

In 't bos net bie mich óm de hook gluif se uig en ore neet.
Dao laef 't duurste van 't duurste, maar haet van prieze geine weet.
Dao kins se kómme edere aovend, dao kins se helemaol gratis haer.
Dao gaeve alle veugel oet de buurt ein aopenbaar kónzaer.

Maar as geer dink det 't noe ech nieks kos, det alles zomaar moog,
dan zeet geer bezig mit de oetverkoup en zeen de prieze hoog.
Waas se betaals, dao kriegs se nieks veur trök, en as 't uch sóms intresseert:
Dao lik nog eine sjtapel raekeninge, die krieg geer ouch gepresenteerd.

Dus zorg in vredesnaam noe same veur 't Groenewoud in Zjwame.
Sjtaek gein golje sjpeer in die greune lóng, want betale, betale mótte veer toch
same...