Refrein:
Limburg, doe kans gans gruëtsj op dich zieë.
Limburg, mie Limburg, doe has toch zoeveül mië.
Gee land wat zoeveül hat, zoeïng charme en deë sfeer.
Juus doarum, mie Limburg, zunt vier heij zoëgeër.

Och mie hoes en miene gaat is mer ee puntje op de kaat.
Mer dat likt da waal in Limburg !
En dat is mich alles weëd, 't allersjoeënste op de eëd.
Mien heemet likt heij i Limburg !
Och al is neet alles good wat blinkt,
meh nurges zoeëne sfeer wie heij i Limburg hingt.

Uëveral ing milledie va de fanfaar en hermenie.
De moeziek vult heij de sjtroate.
Mit medaljes op d'r boek truk og de sjuttereij heij oeht,
ze zint d'r in alle soate.
Zoëveuël sjoëns dat is tog puur kultuur.
Wie vasteloavend, zit dat deep in os natuur.

Wat e land va Berg en Maas, mit dreientwintig soate vla's,
en nog doezend anger dinger.
Zoëveul kluure brons en greun, die zunt in Lumburg gans geweun,
zoëveuël ken ig neet bezinge.
En doe preufs heij is nog zoëveuël mieë.
Um dat te veule moste heij geboare zieë ...