refrein:
Doe en ich, dat is toch gaar neet erg.
Woa minnig meatsje of d'r jong,
duks de woare leefde vong.
Doa te-same is doch gaar neet erg.
Kot bij d'r Hieemel op dis eed,
is os Gullepe de meute wead.

Wents-te jonk bis wilste pronke, mit ee meatsje aan d'r erm,
lekker op de brommer ronke, of ens vrieje langs d'r berm.
Biste groet of biste kleng, ginne miensj is geer alling.

Biste auwer durch de joare, dinkste aan dee sjoene tied.
't Hart, dat haste doa verloare, doavan hate ginne sjpiet.