Iech kraog vaan mien sókkertant, e huiske in 't boeteland.
Zie zag: 'Miene leeve Frans, pak diene kans'.
Noe zit iech zoe wiet vaan hoes, mer 'ch veul miech hijj gaar neet toes.
En dink es iech hijj zoe staon, dèks mit 'n traon:

Refrein:
Iech höb heimwee nao mien stamkaffee, dao waor altied alles peis en vree.
En bijj e good glaas beer, had iech altied plezeer.
Iech kós ederein en zie ouch miech, altied trofste e bekind gezieg.
En es 't eve lök, bin iech dao weer zoe terök.

Iech sjikde mien sókkertant, e breefke oet 't boeteland.
Iech sjreef: 'Mien leef tant Merie, 't hoof neet mie.
Dat huiske krijg geer weer terök, 't brach miech toch gein gelök.
't Pläötske dat iech miech gun, is bijj mien vrun'.