Aan wae zal ik mien hert toch ens gaon gaeve,
Det vraog ik mich noow al mien ganse laeve,
Aan ein allein, det môt, det weit ik bes,
Maar det is zoë zund van gans de res:

Het? Det? Zeej of die of dich?
Dao waer ik neet oét wiés,
Het? Det? Zeej of die of dich?
De's moeier as 't paradiés,
Want dao haet Adam gaar gen keus gehad,
Mit maar ein Eva is det mekkelik zat,
Heej beej ôs, op vandaag, velt 't mich neet lich:
Het of det of die of dich?

Gaon ik ens veur ein vlaai nao ôzze bekker,
Dan vind ik al die saorte aeve lekker,
Vind geej 't gek det ik 't dan neet weit?
Dan snap ge noow ouk mien leefdesleid:

Ik had det al as kind in vruuger jaore,
Ein snuupke meuge koupe deurde ore,
En in de leefde zit d'r det nog in:
Ik veul mich ein kiendje beej Jamin: